Artikelen |

10/10/2017
door Rob Derksen
Geen reacties

De psyche is niet ziek, hooguit uit balans

De reguliere medische wereld en de psychiatrie zien psychische disbalansen vooral als ziektes. Een ziekte verandert een mens in een patiënt die meestal medicatie nodig heeft, vaak blijvend. In mijn ogen zijn psychische stoornissen en labels geen ziektes, maar boodschappen. Ze vertellen ons waar aan gewerkt moet worden, in wat wij uit balans zijn met onszelf en welke emoties er om verwerking vragen.

Psychische klachten zijn boodschappen met een schat aan waarde. Als wij er naar leren luisteren, vinden wij ook de weg om weer in balans te komen. Ze geven ons waardevolle inzichten om ons in bloei te zetten en vanuit onze oorspronkelijke autonomie en kracht te laten handelen.

De boodschap achter een klacht

Zelf had ik jarenlang te kampen met depressieve gevoelens en gevoelens van moedeloosheid en eenzaamheid. Tot aan mijn 45^ste wilde ik bijna dagelijks dood, ik was het leven dat ik leefde spuugzat. Dankzij een burnout werd ik stilgelegd en kon ik niet anders dan aan mijzelf gaan werken. Daardoor ontdekte ik waardoor ik mij zo depressief, eenzaam en moedeloos voelde. Vanaf het moment dat ik stilstond bij mijn leven werd ik mij bewust van een aantal zaken: ik deed niet het werk dat ik wilde, ik ervoer een chronisch tekort aan liefde, kon niet genieten, stond op een negatieve manier in het leven, voelde mij ongelukkig en eenzaam, was niet blij met het leven dat ik leefde en zat vol met onverwerkte emoties uit het verleden. Nu achteraf gezien totaal logisch dus dat mijn psyche mij een moedeloos en depressief gevoel liet voelen en dat mijn gedrag op veel fronten uit balans was. Naarmate ik mijn emoties echt ging verwerken (iets anders dan ze een plekje geven), nam mijn gevoel van opluchting toe. Ook werd ik steeds meer mijzelf: de persoon die er altijd al in had gezeten, maar er door opgekropte emoties en angsten niet uit kwam. Door het werk te gaan doen waar ik blij van werd en wat mij energie gaf, namen mijn depressieve gevoelens en ook mijn burnout af. Door te ontdekken wat ik uit mijn verslavingen wilde halen, werd ik mij bewust wat ik uit mijzelf moest leren halen.

Mijn depressie ‘vertelde’ mij dus dat ik niet de dingen deed waar ik blij van werd, niet mijzelf was en dat mijn emoties mij een zwaar gevoel gaven en om verwerking vroegen.

Zo kijk ik tegen alle psychische klachten aan. Of het nu psychoses zijn, een Borderline gedrag, autisme of ADHD, ze vertellen ons welke facetten van ons leven om aandacht vragen en waar aan gewerkt moet worden. Als wij luisteren naar de boodschappen en ermee aan de slag gaan, dan komen wij weer dichterbij onze oorspronkelijke kern en wie wij in wezen zijn. Dan komen onze passie en kwaliteiten weer aan de oppervlakte, waardoor de psyche beetje bij beetje weer in balans komt.

Je bént ook niet je klacht

Lees verder →

05/03/2014
door Rob Derksen
5 reacties

Ben je wakker? De DSM-5 is in gebruik.

De DSM gids is het handboek dat gebruikt wordt in de reguliere gezondheidszorg voor de classificatie van psychische stoornissen. Hij wordt gebruikt door psychiaters, psychologen, (ortho)pedagogen, professionals in de ggz, (huis)artsen, verpleegkundigen, psychosociaal werkenden en studenten in opleiding tot deze beroepen. Voor hen is de DSM-5 een onmisbaar handboek.

80% van de bevolking aan de medicatie

Volgens deze classificatie is vanaf nu zo’n 80% van de bevolking te diagnosticeren met een psychische stoornis, dus een ziekte. Dat klopt ook wel als je de gids volgt, want velen van ons hebben wel eens last van eenzaamheid, of woede buien, of verlegenheid bijvoorbeeld. Velen van ons hebben een vorm van een verslaving en vanaf nu ben je dan ziek volgens die DSM-5 gids en de visie van de reguliere gezondheidszorg. Velen hebben het wel eens zwaar en voelen zich wel eens down of ‘depressief’. Ons gedrag en onze emoties zijn zo verfijnd in hokjes geplaatst, dat zo meer dan 80% van de bevolking een ziekte heeft. Waanzin natuurlijk en ook gevaarlijk als wij er met zijn allen in gaan geloven. Zeker omdat het overduidelijk is dat de commercie achter deze medicalisering zit. De farmaceutenwereld zet miljarden per jaar om en maakt vele miljarden winst. Hoe meer ziektes, lees zieken, hoe meer omzet en winst.

De bevolking raakt steeds meer gedrogeerd, zelfs jongeren en kinderen krijgen op steeds jongere leeftijd psychische medicatie voorgeschreven.

Lees verder →

12/11/2013
door Rob Derksen
Geen reacties

Wat schaduwkanten met je doen

Ze zorgen voor irritaties, boosheid, of zelfs agressie

Schaduwkanten zijn de kanten van ons gedrag waar wij geen zicht op hebben of die we ontkennen. Ze maken je blind, laten je reageren vanuit je opgeslagen emoties en dus vanuit je hoofd. Ze zorgen voor irritaties, boosheid, of zelfs agressie, waardoor je snel in de verdediging of afwijzing zal gaan. Onze schaduwkanten veroorzaken het ‘uit verbinding zijn’ met zowel onszelf als de ander. Als iemand bijvoorbeeld zegt dat je jaloers reageert, niet luistert, of je egoïstisch opstelt maar je dat zelf niet ziet, dan is de kans groot dat je boos wordt of in de verdediging gaat. Zo met alle kanten van jezelf die je niet ziet of niet kan/wil erkennen. Ze beperken je en laten je reageren vanuit pijn.

Op mijn vader lijken? Had mij voorgenomen dat niet te doen

Jarenlang irriteerde ik mij aan mensen met een dominant, koppig en eigenwijs gedrag. Ik vermeed hen zoveel mogelijk, kon mij niet goed verbinden met hen en had eigenlijk een eenzijdig, negatief beeld. Ik irriteerde mij, omdat ik mijn eigen dominantie, eigenwijsheid en koppigheid niet zag, of wilde toegeven. Ik had mij namelijk als kind voorgenomen niet op mijn vader te gaan lijken. Zijn gedrag had mij te veel emoties opgeleverd. Van hem heb ik die eigenschappen natuurlijk overgenomen (de zogenaamde imprint vanuit het ouderlijk gezin), maar wilde lange tijd niet zien dat ik op hem leek. Anderen spiegelden dat gedrag dat ik niet in wilde of kon zien. Lange tijd daardoor uit balans geweest met mijzelf en daardoor ook veel interessante mensen links laten liggen.

Moeder haar eigen woede stond in de schaduw

Conflictsituaties en miscommunicatie tussen ouders en hun kinderen ontstaan vaak doordat ouders hun schaduwkanten niet zien. Het kind houdt immers altijd een spiegel voor. Laatst een mooi voorbeeld in mijn praktijk gehad. Een moeder kon de woede van haar dochter op haar niet verkroppen. Ze had enorme moeite met het feit daar haar dochter er alles uitflapte als zij het ergens mee oneens was. Toen ik moeder vroeg of zij vroeger boosheid naar haar moeder voelde en die mocht uiten, werd het duidelijk dat haar dochter haar een spiegel voorhield. Haar dochter deed iets wat zij zelf nooit had mogen/durven doen. Door de woede die dochter voelde en uitte, kreeg moeder zicht op haar opgekropte woede en kwam tot inzicht dat zij zelf vroeger graag hetzelfde had willen doen als haar dochter nu deed. Haar woede van vroeger (dat gespiegeld werd door het gedrag van haar dochter) stond in de schaduw, maar had tot het inzicht altijd mee gespeeld op de achtergrond.

Je gaat meer leven vanuit je hart

Zo kan ik nog duizenden voorbeelden geven hoe schaduwkanten ons gedrag beïnvloeden. Door het aangaan van je schaduwkanten zet je jezelf weer in bloei. Hoe meer zicht je hebt op je gedrag, je angsten en emoties, hoe completer jij je zult gaan voelen en gedragen. Minder vanuit pijn en emotie (het ego), en meer vanuit kracht en authenticiteit (het hart). Als je naar je schaduwkanten durft te kijken, komt er een bewustwordingsproces en een persoonlijke groei op gang, die niet meer te stoppen zijn.

Misschien is de volgende workshop iets voor jou:

http://www.robderksen.nl/workshops/workshop-schaduwkanten

Of mijn boek “Bekijk ze eens als mensen”

www.robderksen.nl

26/06/2012
door Rob Derksen
2 reacties

Beperk de rol van farmaceuten, en de zorg zal effectiever én goedkoper worden

Zeg tegen een dokter dat je je slap en futloos voelt en je krijgt een antidepressiva voorgeschreven. Bespreek je probleem met alcohol of drugs en je krijgt een medicijn. Je kind een te druk of onhandelbaar gedrag? Het wordt aan de Ritalin of Concerta gezet. Ook mensen die opgebrand raken (Burn-out) worden geholpen met medicijnen. Steeds meer mensen gebruiken medicijnen voor klachten die weldegelijk aan te pakken zijn zonder medicatie. Inefficiënte zorg en hoge kosten zijn het gevolg van de overmatige invloed van de reguliere, wetenschappelijke zorg en farmaceuten.

Geef juist ruimte aan de holistische, zogenaamde alternatieve aanpak

Wat een sukkels daar in de politiek. De zorg moet efficiënter en goedkoper en toch geven ze alleen ruimte aan de dure, eenzijdige visie van de reguliere zorg die eigenlijk alleen denkt in medicatie en aanpak van symptomen. Zo blijven mensen ziek en afhankelijk van medicatie, wat de zorg op hoge kosten jaagt en een mega-omzet oplevert voor de farmaceuten. De reguliere wetenschappers presenteren ons regelmatig nieuwe ziektes, elk ook weer voorzien van een medicijn. De holistische, zogenaamde alternatieve zorg wordt steeds meer buiten spel gezet, terwijl daar juist vaak effectieve methodes aanwezig zijn, die daadwerkelijk een oplossing bieden voor problemen en ook nog goedkoper zijn in de aanpak.

Lees verder →

25/05/2012
door Rob Derksen
2 reacties

Zie de mens onder het label

Labels en stickers verharden de samenleving

Door een sticker, een label verandert een mens in een klacht, een probleem, een (voor)oordeel, of een ziekte. Iemand verandert bijvoorbeeld in een crimineel, een Borderliner, een verslaafde, of een probleemgeval en wordt vaak vanaf dat moment ook als zodanig behandelt. Het humane valt weg in de omgang, waardoor verharding en vereenzaming toeneemt. Stress, spanning en ontevredenheid nemen daardoor toe, en zo dus ook ziektes en gedragsproblemen.

Ik schrik hoeveel en hoe makkelijk mensen tegenwoordig gelabeld worden met ziektes of met termen als; crimineel, onhandelbaar, ontoerekeningsvatbaar, tuig, uitschot en ga maar door. Zowel vanuit de samenleving, de politiek, de reguliere zorg, het onderwijs, jeugdzorg, de media en politie en justitie zelfs, wordt er te snel gesproken en gedacht in labels. Veel mensen om ons heen worden daardoor niet meer aangesproken en behandelt als een mens, maar als een klacht of een ver/beoordeling. Door de sigma’s die hangen aan de labels verliezen mensen hun oorspronkelijke identiteit en komen geïsoleerd te staan binnen onze samenleving.

Stigma’s veroorzaken het verlies van respect en humaniteit

Wij leven in een tijd waarin er nogal snel in hokjes wordt gedacht en stempels worden geplaatst met vaak een negatieve lading. Kijk maar eens naar het oordeel, het stigma dat gekleefd zit aan labels als; dakloos, Turk of Marokkaan, homo of lesbisch, Islamitisch of Katholiek, werkloos, gehandicapt, verslaafd, een PVV stemmer, een oudere, een kind waarvan een ouder in de gevangenis zit, of gewoon over iemand die volgens ‘ons’ buiten de boot valt? Dat zijn vaak niet de meest humane beoordelingen.

Lees verder →

12/05/2012
door Rob Derksen
2 reacties

Het kind is de dupe

De stijging van het aantal kinderen dat gelabeld rondloopt met ziektes als ADHD, ODD, PDD-Nos, Autisme Spectrum en dergelijke neemt schrikbarend toe. Steeds meer gedragsproblemen worden benoemd als een ziekte, zodat er nieuwe medicijnen ontwikkeld kunnen worden. Een kind met een onhandelbaar gedrag heeft ineens de ‘ziekte’ ODD. Zowel het onderwijs als de reguliere medische wereld kijken meer naar de symptomen dan naar oorzaken van een klacht, waardoor de aandacht voor de mens onder de klacht steeds geringer wordt.

Ineens wordt het kind gezien als ‘ziek’

Sinds een paar maanden begeleid ik Dave, een vader van drie kinderen.
Dave heeft een nogal zware jeugd achter de rug, waarin allerlei dingen zijn gebeurd die hij weg had gestopt (een plek had gegeven), maar niet had verwerkt. Door het niet verwerken van die jeugd, sleepte hij van kinds af aan een rugzak met zich mee vol beladen emoties, waardoor hij niet zichzelf was. De stress die dit met zich meebracht heeft jaren lang geleid tot een nogal heftig drugsgebruik en een uit balans zijnd gedrag. De sfeer in huis was vaak gespannen door overmatige ruzies en onenigheden tussen de gezinsleden. Hoe fijn Dave ook is als mens, door dat beladen verleden en drugsgebruik was hij als vader en partner niet de meest makkelijke man om mee te leven en ook niet een man die zorgde voor de veiligheid en liefde die zijn gezin nodig hadden. Eigenlijk was hij er voor niemand, noch voor zichzelf, maar ook niet voor zijn partner en kinderen. Hij zat als het ware altijd in zijn eigen wereld, wat zeker werd versterkt door zijn drugsgebruik.

Tijdens een van de gesprekken vroeg ik Dave hoe het met zijn kinderen ging. Ik kon mij namelijk goed voorstellen dat er ook met hen van alles aan de hand zou zijn. Opgroeien in een situatie van onveiligheid, stress, ruzies en omgeven met drugs, heeft zijn invloed op hoe het kind zich voelt en manifesteert.

Lees verder →

27/04/2012
door Rob Derksen
31 reacties

Bekijk een ´Borderliner´ als een mens, niet als een zieke of een ziekte

Iemand die gediagnosticeerd is met Borderline verandert van een mens in een patiënt, een zieke, en krijgt wat ik noem een sticker opgeplakt. De ‘ziekte’ Borderline wordt gezien als ongeneeslijk en vaak behandelt met medicatie. Ik ben het daar totaal niet mee eens. Voor mij is Borderline de verzamelnaam voor een gedrag dat voortkomt uit een emotioneel beladen jeugd en opvoeding en een gemis van hechting in de jeugd en weldegelijk te ‘genezen’ is.

Er zit een mens achter het label Borderline

Door opgelopen pijnen ontwikkelt een kind een gedrag van aantrekken en afstoten, van het creëren van ruzies en onenigheden, en ook een gedrag dat erg destructief kan zijn naar zichzelf en naar anderen. Een ‘Borderliner’ stelt zich vaak tegendraads op. Volgens de reguliere, wetenschappelijke zorg komt dit omdat die personen ‘ziek’ zijn. Er is volgens hen van alles aan de hand op zowel psychisch als lichamelijk vlak.
Voor mij is een ‘Borderliner’ geen zieke, maar een mens met een klacht dat het label Borderline heeft gekregen en waar de persoon zeker overheen kan komen.
Het wordt tijd dat ouders, opvoeders, docenten en hulpverleners weer in verbinding komen met het kind, de mens onder het sticker. Het kind vertelt namelijk iets met haar of zijn grensoverschrijdend gedrag en laat zien dat het zich verdrietig en boos voelt, en de indruk heeft dat niemand haar of hem hoort, gelooft of serieus neemt.

Lees verder →

06/04/2012
door Rob Derksen
3 reacties

Mam, door die tuttel kan ik mij niet uiten

Bijna alle baby’s en veel peuters groeien op met een tuttel in hun mond. Zodra een baby of een kind te veel geluid maakt, lijkt het een gewoonte geworden een speen in de mond te duwen. Of nog erger, het kind loopt standaard met een speen. Ook als het troost zoekt, krijgt het daar vaak een speen voor. Zou dat geen invloed hebben op het uiten van emoties, gevoelens en gedachten op latere leeftijd?

Gevoelens, emoties en gedachten slaan naar binnen

Ik ben blij dat ik niet ben opgegroeid met een tuttel in mijn mond. Het lijkt mij vreselijk om stil gehouden te worden zodra ik mijn stem zou willen laten horen, maar het voor de wereld om mij heen niet uit zou komen. Ouders beseffen toch wel dat het voor de sociale ontwikkeling van het kind nodig is dat emoties, gevoelens en gedachten geuit worden? Het heet niet voor niets: uiten. Door het dempen van het geluid met een speen, zal het kind veel naar binnen zuigen i.p.v. naar buiten komen. Emoties blijven in het lijf en slaan zich daar op. Vroeg of laat zal dat te merken zijn, want een mens wil van nature alles eruit gooien wat belemmerend werkt.

Lees verder →

01/04/2012
door Rob Derksen
3 reacties

Ik word gek van alle dingen die ik ‘moet’

Ik moet opschieten … , ik moet mijn bed uit … , ik moet eten … , ik moet mijn spullen niet vergeten … , ik moet mijn gordel omdoen … , ik moet Piet bellen … , ik moet uitkijken ….

Ik moet, ik moet, ik moet…….

Het klopt natuurlijk dat veel dingen ‘moeten’ gebeuren wil je tot actie komen in je leven, maar door het woordje ‘moeten’ krijgen veel dingen een andere energie. Ook als je de zaken die je leuk vindt om te doen moet van jezelf, dan krijgen die leuke dingen een andere lading.

Weinig mensen zullen geen weerstand voelen bij het woordje ‘moeten’, omdat het een bepaalde druk geeft, een dwingendheid. Opvallend eigenlijk, dat wij dat woord in onze taal zo ongelooflijk veel gebruiken. Het is toch raar dat wij moeten gebruiken, terwijl wij iets graag willen:

Ik moet mijn koffer nog inpakken voor een vakantie

Ik moet vanavond naar een verjaardag

Ik moet zo het veld in om een wedstrijd te spelen

Lees verder →

28/03/2012
door Rob Derksen
3 reacties

Ik BEN geen homo … Ik ben een man die homoseksuele seks heeft

‘Wat een verademing dat te ontdekken’, schrijft een ‘homo’ van 51.
Elk kind krijgt vroeg of laat te maken met het thema seksualiteit en met de vraag waar haar of zijn voorkeur ligt. Een heteroseksuele voorkeur wordt als ‘normaal’ gezien, het kind mag en kan het vrij ontdekken of er voor uitkomen. Door het ‘anders’ aankijken tegen homoseksualiteit en door de stigma’s die er verbonden zitten aan het homo ZIJN, kan het kind totaal op slot komen te zitten en moeite krijgen de ware identiteit te laten zien. Het heet niet voor niets ‘uit de kast komen’, als iemand openheid geeft over de seksuele voorkeur.

De verandering van identiteit

Ik schrok mij lam toen ik mij een paar maanden geleden bewust werd van het impact dat het sticker ‘homo’ heeft gehad op mijn identiteit. Eigenlijk al vanaf het moment dat ik mijzelf dat sticker heb opgeplakt. Ik ontdekte in het begin van mijn puberteit dat ik mij seksueel aangetrokken voelde tot jongens en WAS vanaf dat moment ‘homo’.

Ik was geen jongen meer, maar een homo.

Lees verder →